Hindu dini, kökeni MÖ 5000 ila 10.000 civarında tarih öncesi çağlara kadar izlenebilen en eski dindir. Bu nedenle, dini çevreleyen mitlerin, inançların ve mitolojilerin çoğunun aynı derecede eski olması şaşırtıcı değildir. Aslında, bu zaman çizelgesi göz önüne alındığında, bu mitolojilerin çoğu yıllar içinde bir dizi yeniden anlatımdan geçmiş olabilir. Hindu mitolojisinin zengin tarihi, esrarengiz karakterleri, yankılanan hikayeleri ve modern bilimle şaşırtıcı derecede doğuştan gelen bir ilişkisi vardır. Belirli bir aralıktan sonra kendilerini tekrar eden döngüsel zaman dilimleri de vardır. Ayrıca, tarihte bilinen en uzun destan olan Mahabharata ve Ramayana gibi destanlar da vardır. İşte antik Hindu mitolojisiyle ilgili en ilginç 10 gerçeğin bir listesi:
10. Hindu Destanları
Hindu destanları, takipçilerin arzu edeceği ahlaki idealler yaratmak için yazılmıştır. Bu destanlar Sanskritçe yazılmış ve özünde Hindu tanrılarının gücünü şiirsel ayetlerde anlatmıştır. Bu şiirsel destanların en popülerleri Ramayana ve Mahabharata’dır. Ramayana, Rama’nın hikayesinin muhteşem bir anlatımıdır. Ayodhya krallığındaki doğumundan kötü düşmanı Ravana’ya karşı kesin zaferine kadar Rama’nın yaşamını anlatıyor. Destan, gerçek kardeşliğin erdemine, sevgiye ve kötülüğü yenmek için yapılması gereken fedakarlığın doğasına dair ciltler anlatıyor.
Mahabharata, şimdiye kadar yazılmış en uzun destan ve Hinduizmin MÖ 400 ile MS 200 yılları arasındaki yükselişi hakkında derinlemesine bir fikir veriyor. Aslında, tüm anlatımı İlliad ve Odysseia’nın toplamının yedi katı uzunluğundadır. Kauravalar ve Pandavalar arasındaki mücadelenin görkemli anlatımının yanı sıra, Bhagavat Gita’nın senaryolarını da detaylandırıyor. Baştan sona, kardeşin kardeşe karşı mücadele ettiği büyük savaşı anlatıyor. Zamanla Bhagavat Gita, Hinduizmin kutsal kitabının özü haline geldi.
9. Treta Yuga
Bu, Maha Yuga döngüsündeki ikinci çağı temsil ediyor. Hindu senaryoları, Treta Yuga’nın 1.296.000 insan yıllık bir dönemi kapsadığını belirtir . Treta Yuga’nın gelişiyle, insan doğasında sattva veya iyiliğin varlığı yavaş yavaş azalmaya başlamıştı. İnsanlarda kalan iyilik veya erdem ne olursa olsun, şimdi sürekli artan miktarda tamas ve rajas eşlik ediyordu. Tamas, insan doğasındaki karanlığı temsil ediyordu ve rajalar bir insanın yaratabileceği tüm tutkuyu oluşturuyordu. Şimdiye kadar, insanlar akut bir zeka düzeyini beslemişlerdi, ama aynı zamanda vücutları ve fizyolojisi üzerinde büyük bir kontrol kaybetmişlerdi.
İnsanların boyları artık Satya Yuga’dakinden daha küçüktü, ortalama bir insan yaklaşık 14 arşın boyundaydı, ancak Rama, Laxamana, Ravana ve Hanumana gibi tanrısal bir yapıya ve ilahi bir kişiliğe sahip olan bazı istisnai varlıklar vardı. olağanüstü güçleri ve taklit edilemez zekaları nedeniyle tanrısal olarak kabul edildi.
Dwapar Yuga, Treta Yuga’dan hemen sonra üçüncü yaşı temsil ediyor. Bronz Çağı olarak da bilinen Dwapar Yuga’nın 864.000 insan yılı sürdüğü söyleniyor. İnsan doğasında iyilik ve kötülüğün boyun ve boyun olduğu bir çağı temsil eder. İnsan vücudu satvayı veya saflığı kaybettikçe, insanlar bedenleri üzerinde akıllarından çok daha fazla kontrole sahip olurlar. Dwapar Yuga zirveye ulaştığında, insan zaten en içteki vücudu ve bilgisi üzerindeki kontrolünü kaybetmişti. Sürekli artan arzularına yenik düşerek dünyanın materyalist yönlerine daha fazla ilgi duymaya başladı. Yalnızca Bhisma, Dharmaraja ve Vidura gibi entelektüeller bu kaderden kaçabildi. Sonunda, genel olarak toplumun ahlaki yapısında kademeli bir düşüş oldu. Muazzam fizikselliğe sahip insanlar, arzu ve güç susuzluklarında giderek daha saldırgan hale geldi.
7. Kali Yuga
Maha Yuga’nın sürekli tekrar eden döngüsündeki son çağ, Kali Yuga’dır. Aynı zamanda 432.000 insan yılı süren en kısasıdır. Mevcut zaman periyodu Kali Yuga’nın altına düşüyor ve aynı zamanda Demir Çağı olarak da anılıyor. Kali Yuga, daha önce hiç olmadığı kadar ikiyüzlülüğü ve istikrarsızlığı temsil ediyor. İnsan doğası, günahın cazibeleriyle önemli ölçüde bozulmuştur ve geriye yalnızca biraz vicdan kalır.
İnsan vücudu fiziksellik ve zeka açısından en düşük seviyededir. Ortalama bir insan sadece 3,5 arşın boyundadır ve yaklaşık 100 ila 120 yıl yaşar. Eski Hindu yazılarına atıfta bulunarak, yaklaşık 5.000 yıllık Kali Yuga’nın çoktan geçtiği tahmin ediliyor. Kali Yuga’nın ölüm yıllarına geldiğinde, insan ömrünün 20 yıldan fazla olmayacağı tahmin ediliyor. Bu çağ, insanın materyalizme duyduğu eşi görülmemiş özlemle vurgulanmıştır. Önceki çağların tam aksine, insan yaşamı cehaletle bozulmuş ve kişinin iç benliğiyle bağlantısı kesilmiştir.
6. Lanetler
Lanetlerin birçok farklı mitolojide uzun ve ilgi çekici bir tarihi vardır.
Destansı Mahabharata’da Pandavalar, Karna’nın üvey erkek kardeşleri olduğunu anladıklarında büyük bir üzüntüyle vurulmuşlardı. Onu savaşta öldürmüşlerdi. Öfkeli bir Yudhisthara, anneleri Kunti’nin bu tür kişisel bilgileri onlardan saklayacağına inanamadı, bu yüzden hiçbir kadının diğerlerinden bir sır saklayamayacağı bir lanet yaptı. Sonra, Pandu karakterinde, bir kadına arzu duygularıyla yaklaşırsa, anında öleceğine dair lanet var.
Bununla birlikte, muhtemelen en dikkate değer lanet, Gandhari’nin Mahabharata’nın ardından Lord Krishna’ya lanet etmesidir. Kaurava’ları yendikten ve Gandhari’nin 100 oğlunun hepsini öldürdükten sonra Krishna, perişan haldeki bir anneyi teselli etmeye gitti. Krishna’yı görünce Gandhari, Krishna’nın soyundan hiç kimsenin gelecek nesilleri görecek kadar yaşamayacağını diledi. Ve Kauravas soyunun sona ermesi gibi, Krishna’nın tüm ailesi zamanı gelince birbirlerini öldürdü. Krishna, soyunu devam ettirecek kimse kalmadı.
5. Vedalar ve Modern Bilim
Vedalar (Sanskritçe: वेद) Veda kelimesi bilgi manasına gelir , MÖ 1500-1000 yılları arasında bir yerde formüle edilmiş ilahiler ve dini metinlerin bir koleksiyonunu temsil eder. Bu kutsal ayetler, Hinduizmin kökenine inanılan İndus bölgesinde yazılmıştır. Vedalar’da kullanılan kutsal yazı Sanskritçe’dir. Vedalar binlerce yıl önce oluşturulmuş olsalar da, bilim adamları mesajları ile modern bilim arasında güçlü bir bağlantı buldular.
Örneğin, modern bilim adamları birden fazla evrenin varlığı fikrini öne sürdüler. Bir çoklu evrende yaşadığımızı belirtir – paralel olarak var olan birçok evren vardır. Hindu Vedaları, antik Hindu kozmolojisinde döngüsel sonsuz dünyaların varlığından söz ederek bu “modern” kavramı açıkça yansıtıyor. Vedalar ve Bhagavad Gita’daki kutsal metinler, evreni anlamalarında mükemmeldi. Aslında Albert Einstein bir keresinde şöyle demişti: “Bhagavad Gita’yı okuduğumda ve Tanrı’nın bu evreni nasıl yarattığını düşündüğümde diğer her şey gereksiz görünüyor.”
4. Hinduizmin Temeli
Hinduizm, diğer geleneksel dinlerden oldukça farklıdır. Tek bir kurucu ya da kutsal kitaptan ya da zamanın belirli bir noktasından kaynaklanmadı. Hinduizm, farklı inançların, geleneklerin ve felsefelerin bir karışımıdır. Bu farklı bakış açıları genellikle birbiriyle çelişir. Doğal olarak, dünyanın en eski dininin kökeni hakkında farklı teoriler var. İlk sözü, eski Hindu bilgelerinin veya Rishis’in en eski yazılarına kadar uzanabilir . Fakat yine, bu kutsal yazılar bile başlangıçta sözlü olarak telaffuz edildi.
Hindu geleneklerine benzeyen en eski uygulama izleri, MÖ 5500 civarında eski Hindistan’a kadar izlenebilir. O zamanlar bu geleneklerin belirli bir terminolojiye sahip olup olmadığı belirsizdir. “Hindu” terimi yalnızca çağdaş Hindistan’da Babür döneminde ortaya çıktı. Hinduizm, İngiliz sömürge yönetiminin Hindistan’da hızlı bir genişleme gördüğü 19. ve 20. yüzyıllarda popüler bir referans haline geldi. Kanıtlar ayrıca, Siva adlı bir münzevi tanrıya, MÖ 3000 civarında İndus Vadisi uygarlığı tarafından halk tarafından tapıldığını gösteriyor. Tüm destanların en büyüğü olan Mahabharata, MÖ 400 ile MS 200 yılları arasında bir yerde yazılmıştır ve diğer tarihsel olarak önemli metinlerle birlikte Bhagavad Gita biçiminde Hindu mitolojisine muazzam bir bakış açısı kazandırmıştır.
3. Satya Yuga
Hindu mitolojisi, tüm canlıların sürekli bir yaratma ve yıkım döngüsü olan Maha Yuga’dan geçtiğini açıkça belirtir. Bu döngü dört farklı çağda veya Yugada kendini tekrar eder. Bu Yugalardan ilki, 1.728.000 yıllık bir dönemi kapsayan Satya Yuga’dır. Satya Yuga’nın gerçeğin ve aydınlanmanın altın çağı olduğu söyleniyor. Bu çağda insanlar ideal bir ruh haline kavuştu ve eylemleri her zaman mantıklı ve erdemli oldu. Kutsal metinler ayrıca insanlar arasında artı bir fikir ve düşünce akışı olduğunu belirtir.
Herkes dürüst bir yaşam sürdü ve gerçeğe bağlı kaldı. Herkes nihai sorunun cevabını almıştı – her şeyin kökeni. Ve gizlenecek neredeyse hiçbir şey olmadığından, en ufak bir düşünce dizisi bile sözlü iletişim olmadan herkes tarafından erişilebilirdi. İnsan fizyolojisi de bugün sergilediğimiz fizyolojiden önemli ölçüde farklıydı. İnsanlar yaklaşık 31.5 fit (21 arşın veya 80 cm) boyundaydı. Ayrıca yüzbinlerce yıla yayılan bir ömürleri vardı.
2. Tanrılar ve Tanrıçalar
Hinduizm, çok tanrılı bir geleneği takip eder. Hindular birden fazla tanrıya tapınır ve bu tanrı ve tanrıçalar genellikle belirli bir tanrı panteonuna aittir. Aslında, kutsal Hindu metinlerindeki belirli satırlara atıfta bulunan birçok kişi, Hindu mitolojisinde yaklaşık 330 milyon tanrı olduğuna inanıyor. Bu tanrı ve tanrıçaların her biri, yaşamın belirli bir yönünü simgelemektedir. Örneğin, tanrıça Saraswati tüm bilgi ve bilgeliğin kaynağıdır ve tanrı Brahma, bildiğimiz haliyle gerçekliğin yaratıcısıdır. Aslında, Brahma, Vishnu ve Shiva’nın kutsal üçlüsü, Hindu mitolojisinin tamamının temeli olarak görülüyor.
Bununla birlikte, Vedalar açıkça yalnızca 33 büyük tanrı olduğunu belirtir. 300 milyon tanrıya geçiş, Upanishadik çağda, evrenin sonsuz doğasını yansıtmak amacıyla geldi. Bu kadar çok sayıda tanrı ve tanrıçaya rağmen, Hindular esas olarak tek bir tanrıya adanmıştır. Diğer tüm tanrılar, birincil tanrılarının farklı avatarları (yönleri) olarak alınır. Yaş açısından, tüm birincil tanrılar zaman ve yaratılışın kendisi kadar eskidir.
1. Yaratılış Teorisi
Hindu mitolojisi, evrenin yaratılışının tam olarak nasıl gerçekleştiğine dair birkaç açıklama sunar. Farklı zamanlarda farklı yaklaşımlar olduğu için yanıtların kendileri de değişen derecelerde karmaşıklık içerisindedir. Belki de en popüler yaklaşım, en yüksek tanrıların, zamanın varlığından önce kendi varlıklarından habersiz olduklarını belirtir. Yaratılıştan önce ne zaman ne cennet ne yer ne de arada boşluk vardı. Sadece hiçliğin kıyılarına vuran karanlık okyanus vardı.
Başka bir tasvirde, her şey kutsal bir sesin, oom (aum) sesinin söylenmesiyle başladı .
Eski Hindu kutsal yazıları, nihai gerçekliğin (Brahman) üç ana işlevi olduğunu belirtir. Bu üç özellik tanrıların üçlüsünde görülür: Brahma, Vishnu ve Shiva. Üçlünün kafalarının Trimurti adı verilen tek bir vücutta bir araya getirildiği görüntüleri görmemizin nedeni budur. Trimurti’de Brahma her şeyin yaratıcısıdır, Vishnu doğanın koruyucusudur ve Shiva, gerekli olduğunda değişim yaratan nihai yok edicidir.
Sonuç olarak;
Hinduizm, dünyadaki en eski din olarak kabul edilir. Ama bundan çok daha fazlası. Hindu mitolojisi, başlangıcından beri diğer dinlere ve geleneklere karşı hoşgörülü olmuştur. Kutsal yazılar açısından, bu, epik ahlak ve doğruluk hikayelerinin hoş bir karışımıdır. Bu hikayeler bize Rama, Laxamana ve Pandavalar gibi ideal karakterleri veriyor. Vedalar bize eski bilim ve astronomi hakkında bir fikir veriyor. Mahabharata ve Ramayana gibi destanlar, iyiyle kötü arasındaki bitmeyen savaşın ilahi hikayelerini anlatıyor. Hindu mitolojisinin zengin tarihinin hem Hindular hem de Hindu olmayanlar için büyüleyici olmasının nedenleri bunlardır.
